افزایش سن مهمترین عامل خطر برای سرطان به طور کلی و برای بسیاری از انواع سرطانهای فردی است. میزان بروز سرطان به طور کلی با افزایش سن به طور پیوسته افزایش مییابد، از کمتر از ۲۶ مورد در هر ۱۰۰۰۰۰ نفر در گروههای سنی زیر ۲۰ سال، به حدود ۳۵۰ مورد در هر ۱۰۰۰۰۰ نفر در بین افراد ۴۵ تا ۴۹ سال، و به بیش از ۱۰۰۰ مورد در هر ۱۰۰۰۰۰ نفر در گروههای سنی ۶۰ سال و بالاتر.
طبق جدیدترین دادههای آماری از برنامه نظارت، اپیدمیولوژی و نتایج نهایی (SEER) NCI، میانگین سنی تشخیص سرطان ۶۷ سال است. این بدان معناست که نیمی از موارد سرطان در افراد زیر این سن و نیمی دیگر در افراد بالای این سن رخ میدهد. الگوی مشابهی برای بسیاری از انواع سرطانهای رایج مشاهده میشود. به عنوان مثال، میانگین سنی در زمان تشخیص برای سرطان پستان ۶۳ سال، برای سرطان روده بزرگ ۶۶ سال، برای سرطان ریه ۷۱ سال و برای سرطان پروستات ۶۸ سال است.
اما سرطان در هر سنی قابل تشخیص است. به عنوان مثال، سرطان استخوان بیشتر در کودکان و نوجوانان (افراد زیر 20 سال) تشخیص داده میشود و حدود یک چهارم موارد در این گروه سنی رخ میدهد. و 11٪ از سرطانهای مغز و سایر سیستم عصبی در کودکان و نوجوانان تشخیص داده میشوند، در حالی که تنها 1٪ از کل سرطانها در این گروه سنی تشخیص داده میشوند.