پیشگیری از سرطان پستان- برای بیمار

پیشگیری چیست؟

پیشگیری از سرطان اقدامی است که برای کاهش احتمال ابتلا به سرطان انجام می‌شود. با پیشگیری از سرطان، تعداد موارد جدید سرطان در یک گروه یا جمعیت کاهش می‌یابد. امید است که این امر بار سرطان و تعداد مرگ و میر ناشی از سرطان را کاهش دهد.

سرطان یک بیماری واحد نیست، بلکه گروهی از بیماری‌های مرتبط است. ژن‌ها، سبک زندگی و محیط اطراف ما با هم کار می‌کنند تا خطر ابتلا به سرطان را در ما افزایش یا کاهش دهند. خطر ابتلا به سرطان در هر فرد از ترکیبی از این عوامل تشکیل شده است.

برای جلوگیری از شروع سرطان‌های جدید، دانشمندان عوامل خطر و عوامل محافظتی را بررسی می‌کنند. هر چیزی که احتمال ابتلا به سرطان را افزایش دهد، عامل خطر سرطان نامیده می‌شود؛ هر چیزی که احتمال ابتلا به سرطان را کاهش دهد، عامل محافظتی سرطان نامیده می‌شود.

برخی از عوامل خطر سرطان قابل اجتناب هستند، اما بسیاری از آنها قابل اجتناب نیستند. به عنوان مثال، هم سیگار کشیدن و هم به ارث بردن ژن‌های خاص، عوامل خطر برخی از انواع سرطان هستند، اما فقط می‌توان از سیگار کشیدن اجتناب کرد. ورزش منظم و رژیم غذایی سالم ممکن است عوامل محافظتی برای برخی از انواع سرطان باشند. اجتناب از عوامل خطر و افزایش عوامل محافظتی ممکن است خطر ابتلا به سرطان را کاهش دهد، اما این بدان معنا نیست که شما به سرطان مبتلا نخواهید شد.

روش‌های مختلفی برای پیشگیری از سرطان در حال مطالعه هستند، از جمله:

• تغییر سبک زندگی یا عادات غذایی
• اجتناب از چیزهایی که به عنوان عامل سرطان شناخته می‌شوند
• مصرف دارو برای درمان شرایط پیش سرطانی یا جلوگیری از شروع سرطان
• انجام جراحی‌های کاهنده‌ی خطر

اطلاعات عمومی در مورد سرطان پستان

نکات کلیدی

• سرطان پستان بیماری است که در آن سلول‌های بدخیم (سرطانی) در بافت‌های پستان تشکیل می‌شوند.
• سرطان پستان دومین علت اصلی مرگ و میر ناشی از سرطان در زنان آمریکایی است.

سرطان پستان بیماری است که در آن سلول‌های بدخیم (سرطانی) در بافت‌های پستان تشکیل می‌شوند.

پستان از لوب‌ها و مجاری شیری تشکیل شده است. هر پستان ۱۵ تا ۲۰ بخش به نام لوب دارد که هر لوب نیز بخش‌های کوچک‌تری به نام لوبول دارد. لوبول‌ها به ده‌ها پیاز کوچک ختم می‌شوند که می‌توانند شیر تولید کنند. لوب‌ها، لوبول‌ها و پیازها توسط لوله‌های نازکی به نام مجاری شیری به هم متصل هستند.

هر پستان همچنین دارای رگ‌های خونی و رگ‌های لنفاوی است. رگ‌های لنفاوی مایعی تقریباً بی‌رنگ و آبکی به نام لنف را حمل می‌کنند . رگ‌های لنفاوی، لنف را بین غدد لنفاوی حمل می‌کنند. غدد لنفاوی ساختارهای کوچک و لوبیایی شکلی هستند که لنف را فیلتر کرده و گلبول‌های سفید خون را که به مبارزه با عفونت و بیماری کمک می‌کنند، ذخیره می‌کنند. گروه‌هایی از غدد لنفاوی در نزدیکی پستان در زیر بغل (زیر بازو)، بالای استخوان ترقوه و در قفسه سینه یافت می‌شوند.

سایر مطالبی که حاوی اطلاعات مربوط به سرطان پستان هستند عبارتند از:

• غربالگری سرطان پستان
• درمان سرطان پستان
• درمان سرطان پستان در دوران بارداری
• درمان سرطان پستان مردان
• ژنتیک سرطان‌های پستان و زنان (نوشته شده برای متخصصان سلامت)

سرطان پستان پنجمین علت اصلی مرگ و میر ناشی از سرطان در زنان ایرانی است.

مطالعه‌ای در ایران نشان می‌دهد که سرطان پستان نخستین عامل بروز سرطان‌ها در ایران می‌باشد. سرطان پستان پس از سرطان ریه، دومین علت مرگ ناشی از سرطان در زنان آمریکایی است. میزان ابتلا به سرطان پستان در زنان تا اوایل دهه ۲۰۰۰ به تدریج افزایش یافت و سپس به سرعت کاهش یافت که همزمان با کاهش استفاده از هورمون درمانی پس از یائسگی بود. با این حال، از سال ۲۰۰۵، افزایش اندک اما مداومی در میزان ابتلا به سرطان پستان در زنان مشاهده شده است. مرگ و میر ناشی از سرطان پستان بین سال‌های ۱۹۸۹ تا ۲۰۲۲، ۴۴ درصد کاهش یافته است. با این حال، مرگ و میر ناشی از سرطان پستان در زنان سیاه‌پوست حدود ۳۸ درصد بیشتر از زنان سفیدپوست است. سرطان پستان در مردان نیز رخ می‌دهد، اما تعداد موارد جدید آن کم است.

پیشگیری از سرطان پستان

نکات کلیدی

• اجتناب از عوامل خطر و افزایش عوامل محافظتی می‌تواند به پیشگیری از سرطان کمک کند.
• عوامل خطر زیر در ابتلا به سرطان مطالعه‌ای نشان می‌دهد که سرطان پستان نخستین عامل بروز سرطان‌ها در نقش دارند:
  • سن بالاتر
  • سابقه شخصی سرطان پستان یا بیماری خوش‌خیم (غیرسرطانی) پستان
  • خطر ارثی سرطان پستان
  • بافت متراکم پستان
  • سابقه تولید مثل که منجر به قرار گرفتن بیشتر در معرض استروژن می‌شود
  • مصرف هورمون درمانی برای علائم یائسگی
  • پرتودرمانی به پستان یا قفسه سینه
  • چاقی
  • نوشیدن الکل
• عوامل محافظتی در برابر سرطان پستان عبارتند از :
  • سابقه تولید مثل که منجر به قرار گرفتن کمتر در معرض استروژن می‌شود
  • مصرف تعدیل‌کننده‌های انتخابی گیرنده استروژن یا مهارکننده‌ها و غیرفعال‌کننده‌های آروماتاز
    • تعدیل‌کننده‌های انتخابی گیرنده استروژن
    • مهارکننده‌ها و غیرفعال‌کننده‌های آروماتاز
  • ماستکتومی پیشگیرانه یا کاهش دهنده خطر
  • تخریب تخمدان
  • ورزش کافی
• مشخص نیست که آیا موارد زیر بر خطر ابتلا به سرطان پستان تأثیر می‌گذارند یا خیر:
  • داروهای ضدبارداری هورمونی
  • مواد شیمیایی در محیط زیست
• مطالعات نشان داده‌اند که برخی عوامل تأثیر کمی بر خطر ابتلا به سرطان پستان دارند یا هیچ تأثیری ندارند.
• کارآزمایی‌های بالینی پیشگیری از سرطان برای مطالعه‌ی روش‌های پیشگیری از سرطان استفاده می‌شوند.
• روش‌های جدید پیشگیری از سرطان پستان در آزمایش‌های بالینی در دست بررسی هستند.

اجتناب از عوامل خطر و افزایش عوامل محافظتی می‌تواند به پیشگیری از سرطان کمک کند.

اجتناب از عوامل خطر سرطان می‌تواند به پیشگیری از برخی سرطان‌ها کمک کند. عوامل خطر شامل سیگار کشیدن، اضافه وزن و عدم ورزش کافی است. افزایش عوامل محافظتی مانند ترک سیگار و ورزش نیز می‌تواند به پیشگیری از برخی سرطان‌ها کمک کند. با پزشک یا سایر متخصصان مراقبت‌های بهداشتی خود در مورد چگونگی کاهش خطر ابتلا به سرطان صحبت کنید.

ابزار ارزیابی خطر سرطان پستان NCI از عوامل خطر یک زن برای تخمین خطر ابتلا به سرطان پستان در پنج سال آینده و تا سن ۹۰ سالگی استفاده می‌کند. این ابزار آنلاین برای استفاده توسط ارائه دهندگان خدمات درمانی در نظر گرفته شده است . برای اطلاعات بیشتر در مورد خطر سرطان پستان، با شماره ۱-۸۰۰-۴-CANCER تماس بگیرید.

عوامل خطر زیر در ابتلا به سرطان پستان نقش دارند:

سن بالاتر

علاوه بر زن بودن، سن بالا عامل اصلی خطر ابتلا به سرطان پستان است. با افزایش سن، احتمال ابتلا به سرطان پستان افزایش می‌یابد. یک زن ۳۰ ساله در ۱۰ سال آینده حدود ۱ در ۱۷۵ احتمال ابتلا به سرطان پستان دارد، در حالی که یک زن ۷۰ ساله در همین مدت زمان ۱ در ۹ احتمال ابتلا به این بیماری را دارد.

زنان ۵۰ تا ۶۹ ساله که ماموگرافی غربالگری انجام می‌دهند، نسبت به زنانی که ماموگرافی غربالگری انجام نمی‌دهند، احتمال مرگ ناشی از سرطان پستان کمتری دارند. غربالگری از طریق ماموگرافی با شناسایی موارد ابتلا به سرطان پستان برای درمان در مراحل اولیه، مرگ و میر ناشی از سرطان پستان را کاهش می‌دهد.

سابقه شخصی سرطان پستان یا بیماری خوش‌خیم (غیرسرطانی) پستان

زنانی که هر یک از موارد زیر را داشته باشند، خطر ابتلا به سرطان پستان در آنها افزایش می‌یابد:

• سابقه شخصی سرطان مهاجم پستان، کارسینوم مجرایی درجا (DCIS) یا کارسینوم لوبولار درجا (LCIS).
• سابقه شخصی بیماری خوش‌خیم پستان.

خطر ارثی سرطان پستان

زنانی که سابقه خانوادگی سرطان پستان در یکی از بستگان درجه یک (مادر، خواهر یا دختر) دارند، خطر ابتلا به سرطان پستان در آنها افزایش می‌یابد.

زنانی که تغییرات ارثی در ژن BRCA1 یا BRCA2 یا در برخی ژن‌های دیگر دارند، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به سرطان پستان هستند. خطر ابتلا به سرطان پستان ناشی از تغییرات ژنی ارثی به نوع جهش ژنی، سابقه خانوادگی سرطان و سایر عوامل بستگی دارد.

بافت متراکم پستان

داشتن بافت پستان متراکم در ماموگرافی، عاملی در خطر ابتلا به سرطان پستان است. میزان خطر به میزان تراکم بافت پستان بستگی دارد. زنانی که پستان‌های بسیار متراکم دارند، نسبت به زنانی که تراکم پستان کمی دارند، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به سرطان پستان هستند.

افزایش تراکم پستان اغلب یک ویژگی ارثی است، اما ممکن است در زنانی که بچه‌دار نشده‌اند، اولین بارداری خود را در سنین بالا تجربه می‌کنند، هورمون‌های پس از یائسگی مصرف می‌کنند یا الکل مصرف می‌کنند نیز رخ دهد.

سابقه تولید مثل که منجر به قرار گرفتن بیشتر در معرض استروژن می‌شود

استروژن هورمونی است که توسط بدن ساخته می‌شود. این هورمون به بدن کمک می‌کند تا ویژگی‌های جنسی زنانه را ایجاد و حفظ کند. قرار گرفتن در معرض استروژن برای مدت طولانی ممکن است خطر ابتلا به سرطان پستان را افزایش دهد. سطح استروژن در طول سال‌های قاعدگی زنان در بالاترین حد خود قرار دارد.

عوامل زیر در تاریخچه تولید مثلی یک زن، مدت زمانی را که بافت پستان او در معرض استروژن قرار دارد افزایش می‌دهد و ممکن است خطر ابتلا به سرطان پستان را نیز بالا ببرد:

• قاعدگی زودرس: شروع دوره‌های قاعدگی قبل از ۱۲ سالگی، تعداد سال‌های قرارگیری بافت پستان در معرض استروژن را افزایش می‌دهد.
• شروع یائسگی در سنین بالاتر: هر چه تعداد سال‌های قاعدگی یک زن بیشتر باشد، بافت پستان او مدت طولانی‌تری در معرض استروژن قرار می‌گیرد.
• سن بالاتر در هنگام تولد اولین فرزند یا هرگز بچه‌دار نشدن: بارداری تعداد چرخه‌های قاعدگی یک زن را در طول زندگی کاهش می‌دهد. بافت پستان در زنانی که برای اولین بار پس از ۳۵ سالگی باردار می‌شوند یا هرگز باردار نمی‌شوند، برای مدت طولانی‌تری در معرض استروژن بیشتری قرار می‌گیرد.

مصرف هورمون درمانی برای علائم یائسگی

هورمون‌هایی مانند استروژن و پروژسترون را می‌توان در آزمایشگاه به شکل قرص درآورد. استروژن، پروژستین یا هر دو ممکن است برای جایگزینی استروژنی که دیگر توسط تخمدان‌ها در زنان یائسه یا زنانی که تخمدان‌هایشان برداشته شده است، تولید نمی‌شود، تجویز شوند. این روش ، هورمون درمانی یائسگی (MHT) یا درمان جایگزینی هورمون (HRT) نامیده می‌شود . درمان با استروژن که نزدیک به زمان یائسگی شروع شود، با افزایش خطر ابتلا به سرطان پستان مرتبط است. درمان با استروژن که در زمان یائسگی یا پس از آن شروع شود، با افزایش خطر ابتلا به سرطان آندومتر و بیماری‌های قلبی عروقی کامل، به ویژه سکته مغزی، مرتبط است. خطر ابتلا به سرطان پستان پس از قطع مصرف استروژن توسط زنان کاهش نمی‌یابد.

هورمون درمانی ترکیبی (HT) استروژن همراه با پروژستین است. این نوع هورمون درمانی خطر ابتلا به سرطان پستان را افزایش می‌دهد. مطالعات نشان می‌دهد که وقتی زنان مصرف استروژن همراه با پروژستین را متوقف می‌کنند، خطر ابتلا به سرطان پستان کاهش می‌یابد.

پرتودرمانی به پستان یا قفسه پستان

پرتودرمانی قفسه پستان برای درمان سرطان، خطر ابتلا به سرطان پستان را افزایش می‌دهد که این خطر ۱۰ سال پس از درمان شروع می‌شود. خطر ابتلا به سرطان پستان به دوز پرتودرمانی و سن دریافت پرتو بستگی دارد. اگر پرتودرمانی در دوران بلوغ، زمانی که پستان‌ها در حال شکل‌گیری هستند، انجام شود، این خطر در بالاترین حد خود قرار دارد.

به نظر نمی‌رسد پرتودرمانی برای درمان سرطان در یک پستان، خطر ابتلا به سرطان در پستان دیگر را افزایش دهد.

برای زنانی که تغییرات ارثی در ژن BRCA1 یا BRCA2 دارند، قرار گرفتن در معرض تشعشع، مانند اشعه ایکس قفسه پستان، ممکن است خطر ابتلا به سرطان پستان را بیشتر افزایش دهد، به خصوص در زنانی که قبل از 20 سالگی اشعه ایکس انجام داده‌اند.

چاقی

چاقی خطر ابتلا به سرطان پستان را افزایش می‌دهد، به خصوص در زنان یائسه‌ای که از هورمون درمانی استفاده نکرده‌اند.

نوشیدن الکل

نوشیدن الکل خطر ابتلا به سرطان پستان را افزایش می‌دهد. با افزایش میزان مصرف الکل، میزان خطر نیز افزایش می‌یابد.

عوامل محافظتی در برابر سرطان پستان عبارتند از:

سابقه تولید مثل که منجر به قرار گرفتن کمتر در معرض استروژن می‌شود

سابقه تولید مثلی یک زن می‌تواند بر مدت زمانی که بافت پستان او در معرض استروژن قرار می‌گیرد، تأثیر بگذارد. شروع زودهنگام قاعدگی، شروع دیرهنگام یائسگی، سن بالاتر در اولین بارداری و هرگز بچه‌دار نشدن با افزایش قرار گرفتن در معرض استروژن و خطر سرطان پستان مرتبط بوده‌اند. عوامل تولید مثلی زیر مدت زمانی را که بافت پستان یک زن در معرض استروژن قرار می‌گیرد، کاهش می‌دهند و ممکن است به پیشگیری از سرطان پستان کمک کنند:

• بارداری زودهنگام: سطح استروژن در دوران بارداری پایین‌تر است. در یک مطالعه، زنانی که قبل از ۲۰ سالگی بارداری کامل داشتند، نسبت به زنانی که فرزندی نداشتند یا اولین فرزند خود را پس از ۳۵ سالگی به دنیا آوردند، خطر ابتلا به سرطان پستان کمتری داشتند.
• شیردهی: سطح استروژن ممکن است در طول شیردهی پایین بماند. زنانی که شیر داده‌اند، نسبت به زنانی که بچه‌دار شده‌اند اما شیر نداده‌اند، خطر ابتلا به سرطان پستان کمتری دارند.

مصرف تعدیل‌کننده‌های انتخابی گیرنده استروژن یا مهارکننده‌ها و غیرفعال‌کننده‌های آروماتاز

تعدیل‌کننده‌های انتخابی گیرنده استروژن

تاموکسیفن و رالوکسیفن به خانواده‌ای از داروها به نام تعدیل‌کننده‌های انتخابی گیرنده استروژن (SERM) تعلق دارند. SERMها مانند استروژن روی برخی از بافت‌های بدن عمل می‌کنند، اما اثر استروژن را روی سایر بافت‌ها مسدود می‌کنند.

درمان با تاموکسیفن خطر ابتلا به سرطان پستان گیرنده استروژن مثبت (ER-positive) و DCIS را در زنان قبل و بعد از یائسگی که در معرض خطر بالا هستند، کاهش می‌دهد. تاموکسیفن همچنین برای درمان سرطان پستان متاستاتیک و جلوگیری از عود سرطان پس از جراحی برای برداشتن تومورهای پستان استفاده می‌شود. درمان با رالوکسیفن نیز خطر ابتلا به سرطان پستان را در زنان یائسه کاهش می‌دهد. با هر دو دارو، کاهش خطر ابتلا چندین سال یا بیشتر پس از قطع درمان ادامه دارد. میزان کمتری از شکستگی استخوان در بیمارانی که رالوکسیفن مصرف می‌کنند، مشاهده شده است.

مصرف تاموکسیفن خطر گرگرفتگی، سرطان آندومتر، سکته مغزی، آب مروارید و لخته شدن خون (به ویژه در ریه‌ها و پاها) را افزایش می‌دهد. خطر ابتلا به این مشکلات در زنان بالای ۵۰ سال در مقایسه با زنان جوان‌تر به طور قابل توجهی افزایش می‌یابد. زنان قبل از یائسگی که در معرض خطر بالای سرطان پستان هستند، ممکن است بیشترین بهره را از مصرف دوز پایین تاموکسیفن ببرند، که ممکن است خطر سرطان پستان را کاهش دهد و در عین حال برخی از عوارض جانبی دارو را نیز کاهش دهد. خطر سرطان آندومتر ۵ سال پس از قطع تاموکسیفن ادامه دارد، اما خطر آب مروارید یا لخته شدن خون زیاد دوام نمی‌آورد. در مورد خطرات و مزایای مصرف این دارو با پزشک خود صحبت کنید.

مصرف رالوکسیفن خطر لخته شدن خون در ریه‌ها و پاها را افزایش می‌دهد اما به نظر نمی‌رسد خطر سرطان آندومتر را افزایش دهد. در زنان یائسه مبتلا به پوکی استخوان (کاهش تراکم استخوان)، رالوکسیفن خطر ابتلا به سرطان پستان را برای زنانی که خطر ابتلا به سرطان پستان در آنها بالا یا پایین است، کاهش می‌دهد. مشخص نیست که آیا رالوکسیفن در زنانی که پوکی استخوان ندارند نیز همین تأثیر را دارد یا خیر. در مورد خطرات و مزایای مصرف این دارو با پزشک خود صحبت کنید.

سایر SERMها در آزمایشات بالینی در حال مطالعه هستند.

مهارکننده‌ها و غیرفعال‌کننده‌های آروماتاز

مهارکننده‌های آروماتاز (آناستروزول، لتروزول) و غیرفعال‌کننده‌های آن (اگزمستان) خطر عود و ابتلا به سرطان‌های جدید پستان را در زنانی که سابقه سرطان پستان دارند، کاهش می‌دهند. مهارکننده‌های آروماتاز همچنین خطر ابتلا به سرطان پستان را در زنانی که شرایط زیر را دارند، کاهش می‌دهند:

• زنان یائسه با سابقه شخصی سرطان پستان
• زنانی که سابقه شخصی سرطان پستان ندارند و ۶۰ سال یا بیشتر سن دارند، سابقه DCIS با ماستکتومی دارند ، یا بر اساس ابزار مدل گیل (ابزاری که برای تخمین خطر سرطان پستان استفاده می‌شود) در معرض خطر بالای سرطان پستان هستند.

در زنانی که خطر ابتلا به سرطان پستان در آنها افزایش می‌یابد، مصرف مهارکننده‌های آروماتاز میزان استروژن تولید شده توسط بدن را کاهش می‌دهد. قبل از یائسگی، استروژن توسط تخمدان‌ها و سایر بافت‌های بدن زن، از جمله مغز ، بافت چربی و پوست، ساخته می‌شود. پس از یائسگی، تخمدان‌ها تولید استروژن را متوقف می‌کنند، اما سایر بافت‌ها این کار را نمی‌کنند. مهارکننده‌های آروماتاز ​​عملکرد آنزیمی به نام آروماتاز ​​را مسدود می‌کنند که برای تولید تمام استروژن بدن استفاده می‌شود. غیرفعال‌کننده‌های آروماتاز ​​عملکرد آنزیم را متوقف می‌کنند.

عوارض احتمالی مصرف مهارکننده‌های آروماتاز شامل درد عضلات و مفاصل، پوکی استخوان، گرگرفتگی و احساس خستگی شدید است.

ماستکتومی پیشگیرانه یا کاهش دهنده خطر

برخی از زنانی که در معرض خطر بالای ابتلا به سرطان پستان هستند، ممکن است ماستکتومی پیشگیرانه یا کاهش‌دهنده خطر (برداشتن یک یا هر دو پستان در زمانی که هیچ نشانه‌ای از سرطان وجود ندارد) را انتخاب کنند. پس از جراحی، خطر ابتلا به سرطان پستان در این زنان بسیار کمتر می‌شود و اکثر آنها در مورد خطر ابتلا به سرطان پستان کمتر نگران هستند. برخی از زنانی که به سرطان پستان مبتلا هستند، ممکن است تصمیم بگیرند که همزمان با برداشتن پستان سرطانی، یک پستان سالم نیز برداشته شود. به این عمل ماستکتومی پیشگیرانه طرف مقابل گفته می‌شود. با این حال، ارزیابی خطر ابتلا به سرطان و مشاوره در مورد راه‌های مختلف پیشگیری از سرطان پستان قبل از تصمیم‌گیری در مورد جراحی بسیار مهم است.

تخریب تخمدان

تخمدان‌ها بیشتر استروژنی را که توسط بدن ساخته می‌شود، تولید می‌کنند. درمان‌هایی که میزان استروژن ساخته شده توسط تخمدان‌ها را متوقف یا کاهش می‌دهند شامل جراحی برای برداشتن تخمدان‌ها، پرتودرمانی یا مصرف داروهای خاص است. به این عمل، تخریب تخمدان می‌گویند.

زنان پیش از یائسگی که به دلیل تغییرات خاصی در ژن BRCA1 یا BRCA2 در معرض خطر بالای ابتلا به سرطان پستان هستند ، می‌توانند اوفورکتومی کاهنده خطر (برداشتن هر دو تخمدان در زمانی که هیچ نشانه‌ای از سرطان وجود ندارد) را انتخاب کنند. این عمل میزان استروژن تولید شده توسط بدن را کاهش داده و خطر ابتلا به سرطان پستان را پایین می‌آورد. اوفورکتومی کاهنده خطر همچنین خطر ابتلا به سرطان پستان را در زنان پیش از یائسگی با خطر متوسط و در زنانی که به دلیل پرتودرمانی به قفسه سینه، خطر ابتلا به سرطان پستان در آنها افزایش یافته است، کاهش می‌دهد. با این حال، ارزیابی خطر ابتلا به سرطان و مشاوره قبل از تصمیم‌گیری بسیار مهم است. کاهش ناگهانی سطح استروژن ممکن است باعث شروع علائم یائسگی شود. این علائم شامل گرگرفتگی، مشکلات خواب، اضطراب و افسردگی است . اثرات طولانی مدت شامل کاهش میل جنسی، خشکی واژن و کاهش تراکم استخوان است.

ورزش کافی

زنانی که فعالیت‌های بدنی دارند، خطر ابتلا به سرطان پستان در آنها کمتر است.

مشخص نیست که آیا موارد زیر بر خطر ابتلا به سرطان پستان تأثیر می‌گذارند یا خیر:

داروهای ضدبارداری هورمونی

داروهای ضدبارداری هورمونی حاوی استروژن یا استروژن و پروژستین هستند. برخی مطالعات نشان داده‌اند زنانی که در حال حاضر یا اخیراً از داروهای ضدبارداری هورمونی استفاده می‌کنند، ممکن است افزایش اندکی در خطر ابتلا به سرطان پستان داشته باشند. سایر مطالعات افزایش خطر ابتلا به سرطان پستان را در زنانی که از داروهای ضدبارداری هورمونی استفاده می‌کنند، نشان نداده‌اند.

در یک مطالعه، خطر ابتلا به سرطان پستان با افزایش مدت زمان استفاده از قرص‌های ضدبارداری هورمونی توسط زنان، اندکی افزایش یافت. مطالعه دیگری نشان داد که با قطع مصرف قرص‌های ضدبارداری هورمونی، افزایش اندک خطر ابتلا به سرطان پستان با گذشت زمان کاهش می‌یابد.

برای دانستن اینکه آیا قرص‌های ضدبارداری هورمونی بر خطر ابتلا به سرطان پستان در زنان تأثیر می‌گذارند یا خیر، مطالعات بیشتری مورد نیاز است.

مواد شیمیایی در محیط زیست

دانشمندان در حال بررسی این موضوع هستند که آیا قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی موجود در محیط زیست ممکن است خطر ابتلا به سرطان پستان را در زنان افزایش دهد یا خیر. انجام و تفسیر مطالعاتی از این نوع به دلایل زیادی می‌تواند دشوار باشد:

• تعیین مواد شیمیایی خاصی که افراد در گذشته در معرض آنها قرار گرفته‌اند دشوار است. ممکن است دهه‌ها پس از قرار گرفتن در معرض احتمالی، سرطان ایجاد شود و فرد ممکن است از قرار گرفتن در معرض گذشته خود آگاه نباشد یا آن را به خاطر نیاورد.
• حتی اگر یک ماده شیمیایی در آزمایش آزمایشگاهی باعث سرطان شود، این لزوماً به این معنی نیست که در افرادی که در معرض آن ماده شیمیایی در محیط قرار دارند، باعث سرطان می‌شود. یک ماده شیمیایی ممکن است در سطوح بالای آزمایش شده در مطالعات آزمایشگاهی باعث سرطان شود، اما در سطوح پایین‌تر مشاهده شده در محیط، سرطان ایجاد نمی‌کند.
• مواد شیمیایی به تنهایی احتمالاً تنها باعث افزایش کمی در خطر ابتلا می‌شوند و تشخیص این افزایش در زمینه سایر عواملی که ممکن است بر خطر ابتلا به سرطان پستان در زنان تأثیر بگذارند، می‌تواند دشوار باشد.

این دلایل، تشخیص اینکه کدام مواد شیمیایی، در صورت وجود، ممکن است خطر ابتلا به سرطان پستان را افزایش دهند، دشوار می‌کند. مطالعات بیشتری لازم است تا مشخص شود که آیا مواد شیمیایی موجود در محیط بر خطر ابتلا به سرطان پستان در زنان تأثیر می‌گذارند یا خیر.

مطالعات نشان داده‌اند که برخی عوامل تأثیر کمی بر خطر ابتلا به سرطان پستان دارند یا هیچ تأثیری ندارند.

موارد زیر تأثیر کمی بر خطر ابتلا به سرطان پستان دارند یا اصلاً تأثیری ندارند:

• سقط جنین
• ایجاد تغییرات در رژیم غذایی مانند خوردن چربی کمتر یا میوه و سبزیجات بیشتر
• مصرف ویتامین‌ها، از جمله فنرتینید (نوعی ویتامین A)
• سیگار کشیدن، چه فعال و چه غیرفعال ( استنشاق دود سیگار دیگران)
• استفاده از دئودورانت یا ضد تعریق زیر بغل
• مصرف استاتین‌ها (داروهای کاهش‌دهنده کلسترول)
• مصرف بیسفسفونات‌ها (داروهایی که برای درمان پوکی استخوان و هیپرکلسمی استفاده می‌شوند) از طریق دهان یا تزریق داخل وریدی
• تغییرات در ریتم شبانه‌روزی شما (تغییرات جسمی، ذهنی و رفتاری که عمدتاً تحت تأثیر تاریکی و روشنایی در چرخه‌های ۲۴ ساعته قرار می‌گیرند)، که ممکن است تحت تأثیر کار در شیفت شب یا میزان نور اتاق خواب شما در شب باشد.

کارآزمایی‌های بالینی پیشگیری از سرطان برای مطالعه‌ی روش‌های پیشگیری از سرطان استفاده می‌شوند.

آزمایش‌های بالینی پیشگیری از سرطان برای مطالعه راه‌های کاهش خطر ابتلا به انواع خاصی از سرطان استفاده می‌شوند. برخی از آزمایش‌های پیشگیری از سرطان شامل افراد سالمی می‌شود که ممکن است خطر ابتلا به سرطان در آنها افزایش یافته باشد یا خیر. سایر آزمایش‌های پیشگیری شامل افرادی می‌شود که سرطان داشته‌اند و در تلاش برای جلوگیری از عود یا سرطان دوم هستند.

هدف برخی از کارآزمایی‌های بالینی پیشگیری از سرطان، بررسی این موضوع است که آیا اقداماتی که افراد انجام می‌دهند می‌تواند از سرطان جلوگیری کند یا خیر. این اقدامات ممکن است شامل خوردن میوه و سبزیجات، ورزش، ترک سیگار یا مصرف برخی داروها، ویتامین‌ها ، مواد معدنی یا مکمل‌های غذایی باشد .

روش‌های جدید پیشگیری از سرطان پستان در آزمایش‌های بالینی در دست بررسی هستند.

منبع:

cancer.gov

تهیه و تنظیم: سید طه نوربخش

نظارت و تأیید: فائزه محمدهاشم-متخصص ژنتیک