پیشگیری از سرطان ریه-برای بیماران

پیشگیری چیست؟

پیشگیری از سرطان اقدامی است که برای کاهش احتمال ابتلا به سرطان انجام می‌شود. با پیشگیری از سرطان، تعداد موارد جدید سرطان در یک گروه یا جمعیت کاهش می‌یابد. امید است که این امر تعداد مرگ و میر ناشی از سرطان را کاهش دهد.

برای جلوگیری از شروع سرطان‌های جدید، دانشمندان عوامل خطر و عوامل محافظتی را بررسی می‌کنند. هر چیزی که احتمال ابتلا به سرطان را افزایش دهد، عامل خطر سرطان نامیده می‌شود؛ هر چیزی که احتمال ابتلا به سرطان را کاهش دهد، عامل محافظتی سرطان نامیده می‌شود.

برخی از عوامل خطر سرطان قابل اجتناب هستند، اما بسیاری از آنها قابل اجتناب نیستند. به عنوان مثال، هم سیگار کشیدن و هم به ارث بردن ژن‌های خاص، عوامل خطر برخی از انواع سرطان هستند، اما فقط می‌توان از سیگار کشیدن اجتناب کرد. ورزش منظم و رژیم غذایی سالم ممکن است عوامل محافظتی برای برخی از انواع سرطان باشند. اجتناب از عوامل خطر و افزایش عوامل محافظتی ممکن است خطر ابتلا به سرطان را کاهش دهد، اما این بدان معنا نیست که شما به سرطان مبتلا نخواهید شد.

روش‌های مختلفی برای پیشگیری از سرطان در حال مطالعه هستند، از جمله:

  • تغییر سبک زندگی یا عادات غذایی
  • اجتناب از چیزهایی که به عنوان عامل سرطان شناخته می‌شوند
  • مصرف دارو برای درمان یک بیماری پیش سرطانی یا جلوگیری از شروع سرطان

اطلاعات عمومی در مورد سرطان ریه

نکات کلیدی

  • سرطان ریه بیماری است که در آن سلول‌های بدخیم (سرطانی) در بافت‌های ریه تشکیل می‌شوند.
  • سرطان ریه علت اصلی مرگ و میر ناشی از سرطان در مردان و زنان است.

ریه‌ها یک جفت اندام تنفسی مخروطی شکل در قفسه سینه هستند. ریه‌ها هنگام دم، اکسیژن را به بدن وارد می‌کنند. آنها هنگام بازدم، دی اکسید کربن، یک محصول زائد سلول‌های بدن، را آزاد می‌کنند. هر ریه دارای بخش‌هایی به نام لوب است. ریه چپ دو لوب دارد. ریه راست کمی بزرگتر است و سه لوب دارد. غشای نازکی به نام پلور، ریه‌ها را احاطه کرده است. دو لوله به نام نایژه از نای (لوله هوا) به ریه‌های راست و چپ منتهی می‌شوند. نایژه‌ها گاهی اوقات در سرطان ریه نیز دخیل هستند. کیسه‌های هوایی کوچکی به نام آلوئول و لوله‌های کوچکی به نام برونشیول، قسمت داخلی ریه‌ها را تشکیل می‌دهند.

دو نوع اصلی سرطان ریه وجود دارد: سرطان ریه سلول کوچک و سرطان ریه سلول غیر کوچک.

سرطان ریه علت اصلی مرگ و میر ناشی از سرطان در مردان و زنان است.

میزان ابتلا به سرطان ریه و مرگ و میر ناشی از آن در مردان سیاه‌پوست بیشتر از سایر گروه‌های نژادی و قومی در ایالات متحده است.

پیشگیری از سرطان ریه

نکات کلیدی

  • اجتناب از عوامل خطر و افزایش عوامل محافظتی می‌تواند به پیشگیری از سرطان ریه کمک کند.
  • عوامل خطر زیر در ابتلا به سرطان ریه نقش دارند:
    • سیگار، قلیان و پیپ کشیدن
    • دود دست دوم (به عنوان مثال در معرض دود سیگار فرد دیگری باشید)
    • سابقه خانوادگی
    • عفونت HIV
    • عوامل خطر محیطی
    • مکمل‌های بتاکاروتن در افراد سیگاری قهار
  • عوامل محافظتی در برابر سرطان ریه عبارتند از :
    • سیگار نکشیدن
    • ترک سیگار
    • کاهش مواجهه با عوامل خطر در محل کار
    • قرار گرفتن کمتر در معرض رادون
  • مشخص نیست که آیا موارد زیر خطر ابتلا به سرطان ریه را کاهش می‌دهند یا خیر:
    • رژیم غذایی
    • فعالیت بدنی
  • موارد زیر خطر ابتلا به سرطان ریه را کاهش نمی‌دهند:
    • مکمل‌های بتاکاروتن در افراد غیرسیگاری
    • مکمل‌های ویتامین E
  • کارآزمایی‌های بالینی پیشگیری از سرطان برای مطالعه‌ی روش‌های پیشگیری از سرطان استفاده می‌شوند.
  • روش‌های جدید پیشگیری از سرطان ریه در آزمایش‌های بالینی در دست بررسی هستند.

اجتناب از عوامل خطر و افزایش عوامل محافظتی می‌تواند به پیشگیری از سرطان ریه کمک کند.

اجتناب از عوامل خطر سرطان می‌تواند به پیشگیری از برخی سرطان‌ها کمک کند. عوامل خطر شامل سیگار کشیدن، اضافه وزن و عدم ورزش کافی است. افزایش عوامل محافظتی مانند ترک سیگار و ورزش نیز می‌تواند به پیشگیری از برخی سرطان‌ها کمک کند. با پزشک یا سایر متخصصان مراقبت‌های بهداشتی خود در مورد چگونگی کاهش خطر ابتلا به سرطان صحبت کنید.

عوامل خطر زیر در ابتلا به سرطان ریه نقش دارند:

سیگار، قلیان و پیپ کشیدن

مصرف دخانیات مهمترین عامل خطر ابتلا به سرطان ریه است. مصرف سیگار، سیگار برگ و پیپ همگی خطر ابتلا به سرطان ریه را افزایش می‌دهند. مصرف دخانیات عامل حدود ۹ مورد از ۱۰ مورد سرطان ریه در مردان و حدود ۸ مورد از ۱۰ مورد سرطان ریه در زنان است.

مطالعات نشان داده‌اند که سیگار کشیدن با قطران کم یا نیکوتین کم، خطر ابتلا به سرطان ریه را کاهش نمی‌دهد.

مطالعات همچنین نشان می‌دهد که خطر ابتلا به سرطان ریه ناشی از سیگار کشیدن با تعداد سیگارهای کشیده شده در روز و تعداد سال‌های مصرف سیگار افزایش می‌یابد. افرادی که سیگار می‌کشند حدود 20 برابر بیشتر از افرادی که سیگار نمی‌کشند در معرض خطر ابتلا به سرطان ریه هستند.

دود دست دوم

قرار گرفتن در معرض دود دست دوم دخانیات نیز یک عامل خطر برای سرطان ریه است. دود دست دوم، دودی است که از سیگار یا سایر محصولات تنباکوی در حال سوختن ناشی می‌شود، یا توسط افراد سیگاری بازدم می‌شود. افرادی که دود دست دوم را استنشاق می‌کنند، در معرض همان عوامل سرطان‌زای افراد سیگاری قرار می‌گیرند، البته در مقادیر کمتر. استنشاق دود دست دوم، سیگار کشیدن غیرارادی یا غیرفعال نامیده می‌شود.

سابقه خانوادگی

داشتن سابقه خانوادگی سرطان ریه یک عامل خطر برای سرطان ریه است. افرادی که یکی از بستگانشان به سرطان ریه مبتلا بوده است، ممکن است دو برابر بیشتر از افرادی که خویشاوندی مبتلا به سرطان ریه ندارند، در معرض ابتلا به سرطان ریه باشند. از آنجا که سیگار کشیدن معمولاً در خانواده‌ها ارثی است و اعضای خانواده در معرض دود سیگار قرار دارند، تشخیص اینکه آیا افزایش خطر ابتلا به سرطان ریه ناشی از سابقه خانوادگی سرطان ریه است یا ناشی از قرار گرفتن در معرض دود سیگار، دشوار است.

عفونت HIV

ابتلا به ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV)، عامل سندرم نقص ایمنی اکتسابی (AIDS)، با افزایش خطر ابتلا به سرطان ریه مرتبط است. افراد آلوده به HIV ممکن است بیش از دو برابر افراد غیر آلوده در معرض خطر ابتلا به سرطان ریه باشند. از آنجایی که میزان سیگار کشیدن در افراد آلوده به HIV بیشتر از افراد غیر آلوده است، مشخص نیست که آیا افزایش خطر ابتلا به سرطان ریه ناشی از عفونت HIV است یا ناشی از قرار گرفتن در معرض دود سیگار.

عوامل خطر محیطی

  • قرار گرفتن در معرض تشعشعات: قرار گرفتن در معرض تشعشعات یک عامل خطر برای سرطان ریه است. تشعشعات بمب اتمی، پرتودرمانی، آزمایش‌های تصویربرداری و رادون از منابع قرار گرفتن در معرض تشعشعات هستند:
    • تشعشعات بمب اتمی: قرار گرفتن در معرض تشعشعات پس از انفجار بمب اتمی، خطر ابتلا به سرطان ریه را افزایش می‌دهد.پرتودرمانی: پرتودرمانی قفسه سینه ممکن است برای درمان برخی سرطان‌ها، از جمله سرطان پستان و لنفوم هوچکین، استفاده شود . در پرتودرمانی از اشعه ایکس، اشعه گاما یا سایر انواع تشعشعات استفاده می‌شود که ممکن است خطر ابتلا به سرطان ریه را افزایش دهد. هرچه دوز اشعه دریافتی بیشتر باشد ، خطر ابتلا نیز بیشتر است. خطر ابتلا به سرطان ریه پس از پرتودرمانی در بیمارانی که سیگار می‌کشند بیشتر از افراد غیرسیگاری است.آزمایش‌های تصویربرداری: آزمایش‌های تصویربرداری، مانند سی‌تی‌اسکن، بیماران را در معرض تابش قرار می‌دهند. سی‌تی‌اسکن مارپیچی با دوز پایین، بیماران را در مقایسه با سی‌تی‌اسکن‌های با دوز بالاتر، در معرض تابش کمتری قرار می‌دهد. در غربالگری سرطان ریه، استفاده از سی‌تی‌اسکن مارپیچی با دوز پایین می‌تواند اثرات مضر تابش را کاهش دهد.رادون: رادون یک گاز رادیواکتیو است که از تجزیه اورانیوم در سنگ‌ها و خاک ناشی می‌شود. این گاز از طریق زمین نفوذ می‌کند و به هوا یا منابع آب نشت می‌کند. رادون می‌تواند از طریق ترک‌های کف، دیوارها یا فونداسیون وارد خانه‌ها شود و سطح رادون می‌تواند به مرور زمان افزایش یابد.
    مطالعات نشان می‌دهد که میزان بالای گاز رادون در داخل خانه یا محل کار، تعداد موارد جدید سرطان ریه و تعداد مرگ و میر ناشی از سرطان ریه را افزایش می‌دهد. خطر ابتلا به سرطان ریه در افراد سیگاری که در معرض رادون قرار دارند، بیشتر از افراد غیرسیگاری است که در معرض آن هستند. در افرادی که هرگز سیگار نکشیده‌اند، حدود ۲۶٪ از مرگ و میرهای ناشی از سرطان ریه با قرار گرفتن در معرض رادون مرتبط بوده است.
  • قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی در محل کار: مطالعات نشان می‌دهد که قرار گرفتن در معرض مواد زیر خطر ابتلا به سرطان ریه را افزایش می‌دهد:
    • آزبست
    • کروم
    • نیکل
    • بریلیم
    • کادمیوم
    • قیر و دوده
    این مواد می‌توانند باعث سرطان ریه در افرادی شوند که در محل کار در معرض آنها قرار دارند و هرگز سیگار نکشیده‌اند. با افزایش سطح قرار گرفتن در معرض این مواد، خطر ابتلا به سرطان ریه نیز افزایش می‌یابد. خطر ابتلا به سرطان ریه در افرادی که در معرض آنها هستند و سیگار نیز می‌کشند، حتی بیشتر است.
  • آلودگی هوا: مطالعات نشان می‌دهد که زندگی در مناطقی با سطوح بالاتر آلودگی هوا، خطر ابتلا به سرطان ریه را افزایش می‌دهد.

مکمل‌های بتاکاروتن در افراد سیگاری قهار

مصرف مکمل‌های بتاکاروتن (قرص‌ها) خطر ابتلا به سرطان ریه را افزایش می‌دهد، به خصوص در افراد سیگاری که روزانه یک یا چند بسته سیگار می‌کشند. این خطر در افراد سیگاری که حداقل یک نوشیدنی الکلی در روز مصرف می‌کنند، بیشتر است.

عوامل محافظتی در برابر سرطان ریه عبارتند از :

سیگار نکشیدن

بهترین راه برای پیشگیری از سرطان ریه، سیگار نکشیدن است.

ترک سیگار

افراد سیگاری می‌توانند با ترک سیگار، خطر ابتلا به سرطان ریه را کاهش دهند. در افراد سیگاری که تحت درمان سرطان ریه قرار گرفته‌اند، ترک سیگار خطر ابتلا به سرطان‌های جدید ریه را کاهش می‌دهد. مشاوره، استفاده از محصولات جایگزین نیکوتین و درمان ضد افسردگی به افراد سیگاری کمک کرده است تا برای همیشه سیگار را ترک کنند.

در فردی که سیگار را ترک کرده است، احتمال پیشگیری از سرطان ریه به تعداد سال‌ها و میزان سیگار کشیدن فرد و مدت زمان پس از ترک بستگی دارد. پس از اینکه فردی به مدت 10 سال سیگار را ترک کند، خطر ابتلا به سرطان ریه 30 تا 60 درصد کاهش می‌یابد.

اگرچه خطر مرگ ناشی از سرطان ریه را می‌توان با ترک سیگار برای مدت طولانی تا حد زیادی کاهش داد، اما این خطر هرگز به اندازه خطر در افراد غیرسیگاری کم نخواهد شد. به همین دلیل است که برای جوانان مهم است که سیگار کشیدن را شروع نکنند.

برای اطلاعات بیشتر در مورد ترک سیگار به موارد زیر مراجعه کنید:

  • دخانیات (شامل کمک به ترک آن)
  • سیگار کشیدن: خطرات سلامتی و نحوه ترک آن

کاهش مواجهه با عوامل خطر در محل کار

قوانینی که کارگران را از قرار گرفتن در معرض مواد سرطان‌زا مانند آزبست، آرسنیک، نیکل و کروم محافظت می‌کنند، ممکن است به کاهش خطر ابتلا به سرطان ریه کمک کنند. قوانینی که سیگار کشیدن در محل کار را ممنوع می‌کنند، به کاهش خطر سرطان ریه ناشی از دود سیگار کمک می‌کنند.

قرار گرفتن کمتر در معرض رادون

کاهش سطح رادون ممکن است خطر ابتلا به سرطان ریه را، به ویژه در بین افراد سیگاری، کاهش دهد. با انجام اقداماتی برای جلوگیری از نشت رادون، مانند آب‌بندی زیرزمین‌ها، می‌توان سطح بالای رادون در خانه‌ها را کاهش داد.

مشخص نیست که آیا موارد زیر خطر ابتلا به سرطان ریه را کاهش می‌دهند یا خیر:

رژیم غذایی

برخی مطالعات نشان می‌دهند افرادی که مقادیر زیادی میوه یا سبزیجات مصرف می‌کنند، نسبت به افرادی که مقدار کمی از آنها را می‌خورند، خطر ابتلا به سرطان ریه کمتری دارند. با این حال، از آنجایی که افراد سیگاری معمولاً رژیم غذایی ناسالم‌تری نسبت به افراد غیرسیگاری دارند، تشخیص اینکه آیا این کاهش خطر ناشی از داشتن رژیم غذایی سالم است یا عدم استعمال دخانیات، دشوار است.

فعالیت بدنی

برخی مطالعات نشان می‌دهند افرادی که از نظر جسمی فعال هستند، نسبت به افرادی که فعالیت بدنی ندارند، خطر ابتلا به سرطان ریه کمتری دارند. با این حال، از آنجایی که افراد سیگاری معمولاً سطوح متفاوتی از فعالیت بدنی نسبت به افراد غیرسیگاری دارند، تشخیص اینکه آیا فعالیت بدنی بر خطر ابتلا به سرطان ریه تأثیر می‌گذارد یا خیر، دشوار است.

موارد زیر خطر ابتلا به سرطان ریه را کاهش نمی‌دهند:

مکمل‌های بتاکاروتن در افراد غیرسیگاری

مطالعات روی افراد غیرسیگاری نشان می‌دهد که مصرف مکمل‌های بتاکاروتن خطر ابتلا به سرطان ریه را در آنها کاهش نمی‌دهد.

مکمل‌های ویتامین E

مطالعات نشان می‌دهد که مصرف مکمل‌های ویتامین E تاثیری بر خطر ابتلا به سرطان ریه ندارد.

کارآزمایی‌های بالینی پیشگیری از سرطان برای مطالعه‌ی روش‌های پیشگیری از سرطان استفاده می‌شوند.

آزمایش‌های بالینی پیشگیری از سرطان برای مطالعه راه‌های کاهش خطر ابتلا به انواع خاصی از سرطان استفاده می‌شوند. برخی از آزمایش‌های پیشگیری از سرطان شامل افراد سالمی می‌شود که ممکن است خطر ابتلا به سرطان در آنها افزایش یافته باشد یا خیر. سایر آزمایش‌های پیشگیری شامل افرادی می‌شود که سرطان داشته‌اند و در تلاش برای جلوگیری از عود یا سرطان دوم هستند.

هدف برخی از کارآزمایی‌های بالینی پیشگیری از سرطان، بررسی این موضوع است که آیا اقداماتی که افراد انجام می‌دهند می‌تواند از سرطان جلوگیری کند یا خیر. این اقدامات ممکن است شامل خوردن میوه و سبزیجات، ورزش، ترک سیگار یا مصرف برخی داروها، ویتامین‌ها، مواد معدنی یا مکمل‌های غذایی باشد.

روش‌های جدید پیشگیری از سرطان ریه در آزمایش‌های بالینی در دست بررسی هستند.

هدف از این خلاصه

این خلاصه اطلاعات سرطان شامل اطلاعات به‌روز در مورد پیشگیری از سرطان ریه است. هدف از تهیه آن اطلاع‌رسانی و کمک به بیماران، خانواده‌ها و مراقبان است. این خلاصه دستورالعمل‌ها یا توصیه‌های رسمی برای تصمیم‌گیری در مورد مراقبت‌های بهداشتی ارائه نمی‌دهد.

اطلاعات کارآزمایی بالینی

یک کارآزمایی بالینی مطالعه‌ای است برای پاسخ به یک سوال علمی، مانند اینکه آیا یک درمان بهتر از دیگری است یا خیر. کارآزمایی‌ها بر اساس مطالعات گذشته و آنچه در آزمایشگاه آموخته شده است، انجام می‌شوند. هر کارآزمایی به سوالات علمی خاصی پاسخ می‌دهد تا راه‌های جدید و بهتری برای کمک به بیماران سرطانی پیدا شود. در طول کارآزمایی‌های بالینی درمان، اطلاعاتی در مورد اثرات یک درمان جدید و میزان اثربخشی آن جمع‌آوری می‌شود. اگر یک کارآزمایی بالینی نشان دهد که یک درمان جدید بهتر از درمان فعلی است، ممکن است درمان جدید “استاندارد” شود. بیماران ممکن است بخواهند در مورد شرکت در یک کارآزمایی بالینی فکر کنند. برخی از کارآزمایی‌های بالینی فقط برای بیمارانی که درمان را شروع نکرده‌اند، در دسترس هستند.

تهیه و تنظیم: سید طه نوربخش

نظارت و تأیید: فائزه محمدهاشم-متخصص ژنتیک

در صورت تمایل به تکمیل و یا به روز رسانی مطالب این صفحه با ما تماس بگیرید.

توضیح مهم

مطالب این سایت صرفا جهت اطلاع رسانی می باشد. در اینجا هیچگونه توصیه یا فعالیت مشاوره ای یا درمانی و تشخیصی صورت نمی گیرد. در این زمینه به پزشکان متخصص و مورد اعتماد خود مراجعه نمایید.